“Random“ je rep izvođač i tekstopisac iz Podgorice, koji od 2012. godine nastupa samostalno i u grupi Džej
Džej Okoča.

Ima ukupno 12 objavljenih muzičkih albuma.

Trostruki je šampion balkanske Rap Skillz lige u a cappella battle rap disciplini, u okviru koje je, na engleskom jeziku, odmjerio snage i sa jednim od najboljih takmičara na svijetu – Dizasterom iz Los Anđelesa.

Ima za sobom nastupe na brojnim festivalima u Crnoj Gori i regionu, kao i saradnje sa istaknutim predstavnicima regionalne muzičke scene, kao što su Coby, DJ Goce, Who See, Sivilo i drugi.

Ovo je Randomov izbor albuma koji su najviše uticali na njega:

1. Prti Bee Gee – Grejtest hits (2002.)

Sigurno najluđi i najoriginalniji debi na balkanskoj rep sceni – kad sam prvi put čuo Moskrija, Mikrija i Eufrata, otvorilo mi se osam čakri i pet novih horizonata. Smatrajući do tada da se rep dijeli na socijalu (buntovne, društveno aktivne i lamentirajuće pjesme o stanju u društvu) i komercijalu (proste i zavodljive melodije sa tekstovima o hedonizmu i statusnim simbolima), besprizorni i beskompromisni ulet grupe Prti Bee Gee se bezobrazno ustoličio kao zvijezda vodilja u mom pasivnom i aktivnom konzumiranju ove muzike.

2. Copywrite – The High Exhaulted (2002.)

Debitantski album MC-a iz Kolumbusa, Ohajo, me je prvi put uveo u svijet punchline rap-a, koji se zasniva na osmišljavanju najkreativnijih i najelokventnijih načina da se uvrijedi imaginarni protivnik (nekad i sam slušalac) ili da se sam autor izdigne na nivo božanstva kada su u pitanju njegove vještine, što sam do tada samo vidio na freestyle rap bitkama, prevashodno na youtube-u. Prepun oštrih i dovitljivih aforizama, mlađani Copywrite laje u perfektnim višeslogovnim rimama preko podloga kreiranih od različitih producenata, među kojima se svojom ingenioznošću ističe RJD2.

3. Vakill – The Darkest Cloud (2003.)

Pored Juice-a, najpotkovaniji MC iz Čikaga, a i šire, Vakill je prespavan od strane mnogih površnih uživaoca ovog žanra, iako svojom kreativnošću, prčevitošću i kadencom plijeni u svakoj pjesmi ovog albuma. Muzičke podloge su “prljave“ i prožete nevjerovatno dobro „choppovanim“ melodijama, dok Vakill osim doktorata punchline rap-a donosi i maestralno umijeće story-tellinga, odnosno kreiranja tematskih pjesama koje sadrže konkretno ispričani događaj. I dan danas kad slušam ovaj album otkrijem neku novu metaforu ili igru riječi koja mi je do tada promakla. Obavezno štivo za sve koji drže do lirike u svojim tekstovima.

4. Jedi Mind Tricks – Violent By Design (2000.)

Nisam sebe doživljavao kao nekog kog bi interesovala ezoterija, istorija religije, horor i mitološke reference ispričane kroz rep format, dok nisam čuo drugi album grupe Jedi Mind Tricks i od tada ga naučio skoro doslovce. “Koljač“ rima Vinnie Paz iz Filadelfije se savršeno uklopio sa beskrajno talentovanim producentom Stoupe The Enemy of Mankind-om i bolesno zavodljivim reperom Jus Allah-om, stvorivši klasik koji je obilježio indie scenu početkom ovog vijeka. „I against I“, „Retaliation“, „The Deer Hunter“, „Death March“ i ostale numere, uvode slušaoca u svijet koji je epohama daleko od ustaljene scenografije rep predstava koje sadrže ulicu, ćošak, dilovanje droge i pucnjave sa protivničkim bandama, uz želju za što skorijim postizanjem statusa milionera. JMT vas šamara od drevnog Vavilona, Prometeja, abortiranih fetusa surogat majki, šamana prije nove ere do futurističkih holograma i kataklizmičkih scenarija, nakon čega ili sa gađenjem bacate diskmen kroz prozor ili se zaljubljujete do kraja života.

5. Eminem – The Slim Shady LP (1999.)

Komotno sam mogao da stavim i „Marshall Mathers LP“ i „The Eminem Show“, ali ovaj album mi je posebno drag i kvalitetan, gdje Eminemov alter ego Slim Shady po prvi put stupa na scenu u cjelovitom albumskom izdanju. I dan danas ga znam napamet od prve do zadnje numere. Vođen dirigentskom palicom producenta Dr. Drea, Slim Shady ispaljuje baraž višeslogovnih stripovskih scena, otvoreno priča o svojim traumama, fetišima, pričama sa aftera, a usput stigne i da napiše dramu kako vozi trogodišnju ćerku do mora sa njenom ozloglašenom majkom u gepeku. Tada sam prvi put, slušajući rep muziku, dobio ulaznicu u intimni svijet maštovitog, kreativnog i beskrupuloznog direktora lutkarskog pozorišta, čije marionete su vudu lutke u obliku progonitelja i siledžija iz njegovog djetinjstva i koji me naučio da stvaralački proces mora da bude u službi umjetnika, a ne publike ili popularnosti.

“Iako imam različita žanrovska interesovanja, u okviru kojih postoje albumi koji su izvršili izniman uticaj na mene, kao studiozni slušalac rep muzike, fokusirao sam se samo na nju. Ovo nisu 5 najboljih, niti najpopularnijih albuma, niti su pretjerano smatrani klasicima od strane šire rep publike, ali jesu izdanja s kojima sam se najviše oduševio nakon prvog slušanja i koji su se nakon toga izlizali od besomučnog puštanja, rezultirajući nedvosmislenom uticaju na moj stil, koji baštinim i danas u svojim rep pjesmama“, kazao je za Gradski portal Marko Lubarda “Random“.

Autor: Dragan Leković